ERGEN PSİKOTERAPİSİ

Ergenlik bireyin çocukluktan çıktığı ancak henüz yetişkin de olmadığı bir dönemdir. Bu dönemde kişi fiziksel, duygusal ve zihinsel alanlarda pek çok değilşiklik yaşar. Kendi bedenindeki, duygu ve düşüncelerindeki değişimlere uyum sağlamak ergenin temel meselesi haline gelir. Kimlik gelişimiyle ilgili önemli gelişmelerin sağlanacağı bu süreçte kişi kendini tanımaya, kim olduğunu bulmaya, anlamaya çalışırken çocukluktan beri ailesinden, toplumdan öğrendiklerini sorgulayarak kendi değerler sistemini de oluşturmaya çalışır. Bu uzun bir yolculuktur. Birey bu süreçte desteklenir, ihtiyaç duyduğunda ihtiyaç duyduğu kadar yönlendirilir, güvenli bir biçimde bireyselleşmesine ve ayrışmasına olanak sağlayacak ortam sağlanırsa olgunlaşma sürecini verimli bir şekilde tamamlayabilecektir.

Ergenlik sadece kişi için değil ailesi için de kritik bir dönemdir. Anne babaların da çocuklarına sınır koymak ve onu korumakla, bireyselleşmesini ve özerkliğini desteklemek arasında ince bir çizgide dengeyi korumaları gerektiğinden kaygılarının arttığı bir dönem olarak yaşanır. Ergenlik döneminde ebeveyn tutumları büyük önem taşır. Ergenlik döneminde kişinin tutum ve davranışlarında, aile bireyleriyle ve yaşıtlarıyla ilişkilerinde değişimler görülebilir. İçe kapanma, sosyal hayattan uzaklaşma, okul ve ders başarısı ile ilgili sorunlar, kendine zarar verme davranışı, öfke kontrolünde güçlük ve riskli davranışlar, alkol madde kullanımı gibi davranış değişiklikleri kişinin süreci yönetmekte zorlandığına ve psikolojik destek ihtiyacı içinde olduğuna işaret eder.

Ergenlerle yürütülen psikoterapi süreçlerinde öncelikle var olan tutum ve davranış değişikliklerinin ne kadarının döneme özgü ve beklendik değişimler olduğu, ne kadarının soruna işaret eden olgular olduğu ayrıştırılır. Değerlendirme sürecinde ergenle ve ailesiyle ayrı ayrı görüşmeler yapılır. Psikoterapi seanslarına da zaman zaman aile de dahil edilerek sürece katılımı ve katkısı sağlanır.